Όπως έχει κριθεί (βλ. ΣτΕ 945/1985 κ.α., 2165/2013 εν συμβ.), κατά τις διατάξεις του ν. 344/1976 «περί ληξιαρχικών πράξεων» (Α’ 143), ιδίως του άρθρου 13 αυτού, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 739 επόμενα του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ιδίως δε του άρθρου 782 αυτού, οι αμφισβητήσεις περί το κύρος, την νομιμότητα ή και την ορθότητα ληξιαρχικών πράξεων επιλύονται από τα πολιτικά δικαστήρια, δικάζονται δε κατά την διαδικασία της εκουσίας διαδικασίας.

Στην προκειμένη περίπτωση, η διαφορά που εισάγεται με το κρινόμενο ένδικο βοήθημα, καθ’ ο μέρος αμφισβητείται το κύρος ληξιαρχικής πράξης γάμου, δεν ανήκει στην δικαιοδοσία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά σε αυτήν των πολιτικών δικαστηρίων.

Κατ’ ακολουθίαν, το εν λόγω ένδικο βοήθημα κατά το μέρος αυτό είναι απορριπτέο ως απαράδεκτο κατά την διαδικασία σε συμβούλιο (άρθρο 34Α του π.δ. 18/1989, που προστέθηκε με το άρθρο 33 παρ. 1 του ν. 2721/1999 και αντικαταστάθηκε με το άρθρο 33 του ν. 3772/2009, όπως η παράγραφος 1 του άρθρου αυτού τροποποιήθηκε με το άρθρο 45 παρ. 1 του ν. 4055/2012).

Ναταλία Κ. Νεραντζάκη, δικηγόρος

info@efotopoulou.gr