Δευτέρα - Παρασκευή | 10:00 - 21:00 | ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ Κ. ΣΙΝΤΟΡΗΣ ΜΑΡΙΑ Β. ΤΟΓΕΛΟΥ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Γρηγορίου Λαμπράκη 29, Ηγουμενίτσα

Σχέση άρθρων 914 ή 919 ΑΚ και 940 ΚΠολΔ

Κατά το άρθρο 940 παρ.3 ΚΠολΔ, αν ακυρωθεί, αμετάκλητα, η αναγκαστική εκτέλεση, εκείνος κατά του οποίου έγινε η εκτέλεση, έχει δικαίωμα να ζητήσει από εκείνον, που την επέσπευσε, αποζημίωση για τις ζημίες που επήλθαν από την εκτέλεση, αν συντρέχουν οι όροι των άρθρων 914 ή 919 του Αστικού Κώδικα. Προϋπόθεση, εν προκειμένω, είναι η αμετάκλητη ακύρωση της εκτέλεσης αλλά και της διαταγής πληρωμής, ως εκτελεστού τίτλου, άλλως η αγωγή είναι αόριστη (ΑΠ 1457/2006 βλ. και ΑΠ 1410/2002). Κατά την αληθή έννοια της διάταξης αυτής, που ερμηνεύεται και υπό το πρίσμα του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ, περί δίκαιης δίκης και παροχής ουσιαστικής έννομης προστασίας, αλλά και του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος, δεν αποκλείεται η έγερση (και πέραν της παρεχόμενης, από την πιο πάνω διάταξη του άρθρου 940 παρ.3 αξίωσης αποζημίωσης) αυτοτελούς αγωγής για αποζημίωση εξαιτίας άδικης εκτέλεσης και η παρεμπίπτουσα κρίση κατά τη σχετική τακτική δίκη περί οποιασδήποτε πράξης της αναγκαστικής εκτέλεσης, εναντίον της οποίας δεν ασκήθηκε ανακοπή, προκειμένου να θεμελιωθεί το ασκούμενο με την αγωγή δικαίωμα αποζημίωσης του καθού η εκτέλεση (Ολ. ΑΠ 7/2010 πρβλ. και Ολ. ΑΠ 49/2005 βλ. και ΑΠ 1453/2006, ΑΠ 1468/2010, ΑΠ 219/2003).[1]

Είναι, επομένως, δυνατή η αυτοτελής εφαρμογή των άρθρων 914 ή 919 ΑΚ επί παρανόμου επισπεύσεως αναγκαστικής εκτέλεσης από υπαιτιότητα του δανειστή ανεξαρτήτως του άρθρου 940 ΚΠολΔ, δηλαδή ακόμη και στην περίπτωση που δεν έχει ασκηθεί κατ’ άρθρο 933 ΚΠολΔ ανακοπή και δεν έχει ακυρωθεί η παρανόμως και υπαιτίως επισπευσθείσα αναγκαστική εκτέλεση (ΕφΑθ 1985/2007). Κατά τη διάρκεια της σχετικής δίκης δεν είναι δυνατό να αμφισβητηθεί το κύρος της αναγκαστικής εκτελέσεως, χωρίς να αποκλείεται η παρεμπίπτουσα κρίση περί ακυρότητας οποιασδήποτε πράξεως αυτής, εναντίον της οποίας δεν ασκήθηκε ανακοπή, μόνον όμως για τη θεμελίωση του τυχόν δικαιώματος αποζημιώσεως του καθού η εκτέλεση ή κάθε δανειστή του, που έχει έννομο συμφέρον (ΑΠ 478/78 ΝοΒ 27.215, ΕφΑθ 2642/74 ΝοΒ 23.54 βλ. Μπρίνια, Αναγκ. Εκτέλεση, έκδ. Β`, τ. α` κάτω από το άρθρο 933 παρ. 161β V, σελ. 449 και επ., Μπέη, Οι διαδικασίες ενώπιον του μονομελούς πρωτοδικείου, τ. β` Ι, σελ. 409).[2]

Αγγελική Λιγοψυχάκη, ασκ. δικηγόρος

Email: [email protected]

[1] Βλ. υπ’ αριθμόν 2044/2014 απόφαση Αρείου Πάγου, δημοσιευμένη σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ

[2] Βλ. υπ’ αριθμόν 2096/2002 απόφαση Εφετείου Θεσσαλονίκης, δημοσιευμένη σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ

Πηγή άρθρου