Η διάταξη της παρ. 3 εδ. α του άρθρου 524 ΚΠολΔ, όπως ίσχυε μετά την τροποποίησή της με το Ν. 4335/2015, όριζε ότι «σε περίπτωση ερημοδικίας του εκκαλούντος η έφεση απορρίπτεται», ενώ μετά τη θέση σε ισχύ του Ν. 4842/2021 (ΦΕΚ Α΄ 190/13.10.2021, με έναρξη ισχύος, σύμφωνα με το άρθρο 120 εδ. β΄ αυτού, από 1.1.2022), η ανωτέρω διάταξη συμπληρώθηκε με τη φράση «εφόσον είναι παραδεκτή». Κατά την αιτιολογική έκθεση του Ν. 4842/2021, «με τη συμπλήρωση του πρώτου εδαφίου της παρ. 3 του άρθρου 524 διευκρινίζεται με τον πλέον σαφή τρόπο ότι η απόρριψη της έφεσης ως ανυποστήρικτης είναι απόρριψη επί της ουσίας, άρα δογματικώς προϋποθέτει παραδεκτή άσκησή της. Επομένως, εάν η έφεση είναι για οποιονδήποτε λόγο απαράδεκτη, ιδίως εκπρόθεσμη ή λόγω μη καταβολής του παραβόλου του άρθρου 495 ή λόγω έλλειψης άλλων διαδικαστικών προϋποθέσεων, πρέπει να απορριφθεί προεχόντως ως απαράδεκτη και όχι ως ανυποστήρικτη, δηλαδή επί της ουσίας. Εξάλλου, το άρθρο 532 ΚΠολΔ ορίζει την εξέταση του παραδεκτού της έφεσης ανεξαρτήτως του εάν ο εκκαλών παρίσταται ή όχι στη δίκη. Με τη ρύθμιση αυτή τερματίζεται και ο σχετικός διχασμός της νομολογίας των εφετείων, η οποία τείνει και υπό το ισχύον καθεστώς σε απόρριψη της έφεσης ως ανυποστήρικτης, χωρίς προηγουμένως να εξετάζεται, όπως δογματικώς απαιτείται, το παραδεκτό της και υιοθετείται η σχετικώς αντίθετη νέα νομολογία των δικαστηρίων της ουσίας. Η ως άνω ρύθμιση συνδέεται και με πρακτικές συνέπειες, εφόσον δεν νοείται ερήμην απόφαση επί του παραδεκτού και αυτή είναι τελεσίδικη, μη υποκείμενη σε ανακοπή ερημοδικίας και μπορεί να εκτελεστεί, ενώ μπορεί να ασκηθεί και η αναίρεση, που δεν θα μπορούσε να ασκηθεί με την αντίθετη άποψη, εφόσον αυτή εξακολουθεί να υπόκειται σε ανακοπή ερημοδικίας».

Χριστίνα Γεωργούλα, ασκούμενη δικηγόρος

Email: [email protected]