Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 63 του Κ.Πολ.Δικ, όποιος είναι ικανός για οποιαδήποτε δικαιοπραξία, μπορεί να παρίσταται στο δικαστήριο με το δικό του όνομα, ενώ κατά την διάταξη του άρθρου 64 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα, όσοι είναι ανίκανοι να παρίστανται στο δικαστήριο με το δικό τους όνομα, εκπροσωπούνται από τους νομίμους αντιπροσώπους τους. Ικανός δε για κάθε δικαιοπραξία, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 127 του Α.Κ., είναι όποιος έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του (ενήλικος). Επομένως, ο ανήλικος δεν έχει δικαίωμα να παρίσταται με το δικό του όνομα στο δικαστήριο, αλλά εκπροσωπείται σε αυτό από τους δύο γονείς του, οι οποίοι από κοινού ασκούν την γονική μέριμνα (άρθρο 1510 Α.Κ.), ή σε περίπτωση διαζυγίου από τον γονέα που έχει αναλάβει τη γονική του μέριμνα.Διάδικος όμως είναι το ανήλικο τέκνο και όχι οι γονείς του, οι οποίοι απλώς αναπληρώνουν την έλλειψη ικανότητος του τέκνου να παρίσταται το ίδιο στο δικαστήριο με το δικό του όνομα. Κατά συνέπεια, σε δίκη με διάδικο ανήλικο τέκνο, μετά την ενηλικίωσή του, οπότε αυτό καθίσταται ικανό για κάθε δικαιοπραξία, επομένως και για να υπερασπίζεται επί δικαστηρίου τα δίκαιά του, παύει αυτοδικαίως η αντιπροσωπευτική εξουσία του νομίμου αντιπροσώπου του και στο εξής συνεχίζεται πλέον η δίκη με την συμμετοχή του ενηλικιωθέντος τέκνου (ΑΠ 1157/2014, ΑΠ 142/2013, ΑΠ 181/ 2011). Τυχόν διαδικαστικές πράξεις, επιχειρούμενες στο όνομα των γονέων ως αντιπροσώπων του τέκνου, μετά την ενηλικίωσή του, είναι απαράδεκτες, εκτός αν εγκριθούν εκ των υστέρων, ρητώς ή σιωπηρώς, από το (ήδη) ενήλικο τέκνο, ως δικαιούχο διάδικο (άρθρο 67 παρ. 1 ΚΠολΔ) [1].

Άννα Ρεγκούτα, Δικηγόρος

e-mail: [email protected]

[1] Ίδετε ΑΠ 209/2020 δημοσιευμένη σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ