Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 111 παρ. 1, 115 παρ. 1 και 3, 242, 256 παρ. 1 στοιχ. δ`, 591 παρ. 1 εδ. δ`, 614 παρ. 1. και 527 του ΚΠολΔ. συνάγεται, ότι στις υποθέσεις που δικάζονται κατά την ειδική διαδικασία των μισθωτικών διαφορών, όπου είναι πλέον υποχρεωτική η κατάθεση προτάσεων, και συνεπώς, η διαδικασία εκδίκασης της διαφοράς είναι προφορική και γραπτή, η προβολή των μέσων επίθεσης και άμυνας, για να είναι παραδεκτή, πρέπει να γίνεται, όχι μόνο με τις προτάσεις αλλά και προφορικά πριν από την έναρξη της συζήτησης στο ακροατήριο και να γίνεται σχετική αναφορά στα πρακτικά της δίκης για να παρέχεται η ευχέρεια στον καθ’ ου η ένσταση να αμυνθεί κατά τη διεξαγωγή της δίκης (βλ. ΑΠ 1253/2004 ΕλλΔνη 2005, 119, ΕφΘεσ 2517/2008 ΕπισκΕμπΔ 2009, 171, X. Απαλαγάκη, Συστηματική παρουσίαση των βασικών τροποποιήσεων του ΚΠολΔ από το Ν.4335/2015, εκδ. 2017, σελ. 19 επ.).
Τα περιεχόμενα στις προτάσεις μέσα επίθεσης και άμυνας προτείνονται συνοπτικώς και προφορικά και καταχωρίζονται στα πρακτικά της συζήτησης, διαφορετικά είναι απαράδεκτα (άρθρο 591 παρ. Τ εδ. δ` ΚΠολΔ).
Ως μέσα, επίθεσης και άμυνας νοούνται οι πραγματικοί ισχυρισμοί που χαρακτηρίζονται από αυτοτέλεια και εισάγονται στη δίκη με τη μορφή ένστασης, αντένστασης και επαντένστασης (ΑΠ 134/2001 ΕλλΔη 2001, 709), προβολή των πραγματικών αυτών ισχυρισμών δεν είναι παραδεκτή αν γίνει γραπτά μόνο με τις προτάσεις. Οι διάδικοι, δηλαδή, οφείλουν να προτείνουν όλα τα ανωτέρω μέσα επίθεσης και άμυνας προφορικά κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο και, επιπλέον, οι ισχυρισμοί αυτοί καταχωρίζονται στα συντασσόμενα από το γραμματέα πρακτικά συνεδρίασης με σαφή (έστω και συνοπτική) έκθεση των γεγονότων που τους θεμελιώνουν (άρθρο 262 παρ. 1 ΚΠολΔ), και περιέχονται στις κατατιθέμενες στο ακροατήριο προτάσεις (ΕφΑΘ 95/2018 δημ. στη ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Απαιτείται, δηλαδή, σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν έχουν κατατεθεί προτάσεις στις οποίες περιέχονται οι εν λόγω ισχυρισμοί, προφορική πρόταση των ισχυρισμών αυτών, που, «ως γενόμενο κατά τη συζήτηση», σημειώνεται στα πρακτικά (ΑΠ 433/2017, 72/2016, 409/2011, 1043/2010 δημ. στη ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1253/2004 ό.π.). Η σημείωση της προφορικής πρότασης του ισχυρισμού στα πρακτικά πρέπει να προκύπτει ευθέως από το περί των προτάσεων και δηλώσεων τμήμα αυτών και δεν επιτρέπεται έμμεση συναγωγή της πρότασης αυτών (ισχυρισμών) είτε από το περιεχόμενο των ακολούθως καταχωρούμενων μαρτυρικών καταθέσεων είτε από το περιεχόμενο των υποβαλλόμενων έγγραφων προτάσεων (ΟλΑΠ 2/2005 δημ. στη ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1450/2013, 1043/2010, 1966/2008, 128/2008 δημ. στη ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ,, ΕφΑΘ 95/2018 δημ. στη ΤΝΠ/ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ. 6514/2009 ΕλλΔνη 2010, 513, 515, 543/ ΕφΘεσ 2517/2008 δημ. -στη ΤΝΠ – ΝΟΜΟΣ). Η προφορική πρόταση των ισχυρισμών είναι απαραίτητη για την προάσπιση του δικαιώματος ακρόασης του ενάγοντος, που αγνοεί το περιεχόμενο των προτάσεων του αντιδίκου του, καθώς αυτές κατατίθενται κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο (ΟλΑΠ 2/2005 ό.π., ΑΠ 127/2016, 243/2005 δημ. στη ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, I. Βαλμαντώνης σε Νικολάου Λεοντή «Ειδικές Διαδικασίες κατά τον ΚΠολΔ», εκδ. 2017, σελ. 25-26, 1016/2020 ΜΠΡ ΑΘ – ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Αγγελική Λιγοψυχάκη, δικηγόρος
Email: [email protected]